The World Ahead —
Visions from the Global South
Some Stories Are Better Left Told
Melissa Joseph and Pablo Linsambarth
19 July — 21 September, 2025
Pavilion 4
Press release
(EN) In this dual presentation, the politically charged worlds of Pablo Linsambarth and Melissa Joseph converge in a powerful visual and conceptual tension. Both artists’ practices are rooted in personal archives, collective memory, and a critical reflection on how bodies and narratives relate to power, space, and identity.
Pablo Linsambarth presents monumental paintings in which Latin American history, violence, and identity merge in a compelling way. His work is layered and referential, visually intense, and imbued with symbolism. Landscapes, military poses, and mythical fragments combine to form a visual reconstruction of forgotten or suppressed histories. Each canvas functions as both an archive and an indictment.
Melissa Joseph explores themes such as memory, family history, and the political implications of how we occupy space. Using textiles, she builds a subtle yet powerful visual language that references the often invisible labor of women, her experience as a second-generation American, and the tensions of diasporic existence.
(NL) In deze duo-presentatie ontmoeten de politiek geladen werelden van Pablo Linsambarth en Melissa Joseph elkaar in een krachtig visueel en inhoudelijk spanningsveld. Hun beider praktijk is geworteld in persoonlijke archieven, collectief geheugen en een kritische reflectie op hoe lichamen en verhalen zich verhouden tot macht, ruimte en identiteit.
Pablo Linsambarth brengt monumentale schilderijen waarin Latijns-Amerikaanse geschiedenis, geweld en identiteit op indringende wijze samensmelten. Zijn werk is gelaagd en referentieel, visueel intens en doordrenkt van symboliek. Landschappen, militaire poses en mythische fragmenten vormen samen een visuele reconstructie van vergeten of verdrongen geschiedenissen. Elk doek fungeert als archief én aanklacht.
Melissa Joseph verkent thema’s als herinnering, familiegeschiedenis en de politieke lading van hoe we ruimte innemen. Met textiel bouwt ze aan een subtiele maar krachtige beeldtaal die verwijst naar het vaak onzichtbare werk van vrouwen, haar ervaring als tweede generatie Amerikaan en de spanningen van het diasporische bestaan.