Silent Witness
Bis Vika, Sofia Ruiz, Natia Sapanadze, Ai Natori, Guillermo Lorca, Andreas Senoner, José Luis Carranza, Marc Janssens, Pim Palsgraaf, Cliff Warner, Milan Jespers and Heidi Leman
6 December, 2025 — 1 February, 2026
Press release
(EN) Silence is not an absence. It gathers in surfaces, in gestures, in the enduring memory of materials. Silent Witness brings together eleven artists who explore how stillness carries meaning — not through what is spoken, but through what persists.
The exhibition opens with the compelling triad of Bis Vika, Pim Palsgraaf, and Heidi Leman. Vika’s layered, tactile paintings treat the surface as a sensitive membrane where thought and touch converge. Palsgraaf adds an architectural register: suspended urban fragments poised between tension and stillness. Leman completes this opening with her new works on zinc — paintings of abandoned houses, erosion and urban decay, where the metal itself holds the passage of time. Together, they form a first chapter in which silence becomes material: textured, weighted, and vividly present.
The second pavilion turns toward the dreamlike and psychological. Sofia Ruiz, Natia Sapanadze, José Luis Carranza, and Ai Natori present figures hovering between presence and disappearance, between memory and shadow. Within this softly shifting atmosphere, Guillermo Lorca introduces a heightened emotional intensity: scenes where beauty meets unease, innocence meets danger. Andreas Senoner adds a spiritual dimension with his finely carved wooden sculptures, often adorned with feathers or organic elements – reminiscent of archaeological relics from a mythic time. Here, silence becomes an inner landscape: intimate, fragile, and ungraspable.
The third pavilion forms the architectural and material core of the exhibition. Here, Marc Janssens, Pim Palsgraaf, Cliff Warner, Milan Jespers, and Heidi Leman share a sculptural field of resonance. Janssens’ introspective figures hold their gaze inward, suspended in a state of quiet presence. Palsgraaf and Leman each explore the skin of the city — through ruins, zinc, wood , fragments and marks. Warner introduces a reflective minimalism, while Jespers’ geometric sensitivity gives space and silence a physical rhythm. Together, they create a sculptural topography where architecture, body, and emptiness meet. Silent Witness unfolds as a movement between dream and matter, between body and structure. In every work, silence is not emptiness — but a form of attention, a place where seeing becomes listening, and where what remains begins to speak.
(NL) Stilte is geen afwezigheid. Ze nestelt zich in oppervlakken, in gebaren, in de blijvende cadans van materialen. Silent Witness brengt elf kunstenaars samen die onderzoeken hoe stilte betekenis draagt — niet door woorden, maar door aanwezigheid.
De tentoonstelling opent met het krachtige drieluik van Bis Vika, Pim Palsgraaf en Heidi Leman. Vika’s gelaagde, tactiele schilderijen behandelen het oppervlak als een gevoelig membraan waarin denken en aanraking samenkomen. Palsgraaf introduceert een ruimer, architecturaal register: stedelijke fragmenten die tussen spanning en verstilling hangen. Leman vervolledigt deze opening met haar nieuwe werk op zink — schilderingen van verlaten huizen, erosie en stedelijk verval, waarin het zink zelf de tijd draagt. Samen vormen ze een eerste hoofdstuk waarin stilte materieel wordt: voelbaar, gelaagd, aanwezig.
Het tweede paviljoen richt zich op het dromerige en het psychologische. Sofia Ruiz, Natia Sapanadze, José Luis Carranza en Ai Natori tonen figuren die zweven tussen aanwezigheid en verdwijning, tussen herinnering en schaduw. Binnen deze zacht verschuivende atmosfeer brengt Guillermo Lorca een verhoogde emotionele intensiteit: scènes waar schoonheid onbehagen ontmoet en onschuld gevaar kruist. Andreas Senoner voegt een spirituele dimensie toe met zijn fijn gesculpteerde houten beelden, vaak versierd met veren of organische elementen – reminiscenties aan archeologische relieken uit een mythische tijd. Hier wordt stilte een innerlijk landschap: intiem, breekbaar en ongrijpbaar.
Het derde paviljoen vormt de architecturale en materiële kern van de tentoonstelling. Hier komen Marc Janssens, Pim Palsgraaf, Cliff Warner, Milan Jespers en Heidi Leman samen. Janssens’ ingetogen figuren houden de blik naar binnen gericht. Palsgraaf en Leman verkennen elk op hun manier de huid van de stad — in ruïnes, zink, hout , fragmenten en sporen. Warner brengt een heldere, reflectieve minimaliteit, terwijl Jespers’ geometrische gevoeligheid ruimte en stilte een fysiek ritme geeft. Samen vormen zij een sculpturale topografie waarin architectuur, lichaam en leegte elkaar ontmoeten.
Silent Witness ontvouwt zich als een beweging tussen droom en materie, tussen lichaam en structuur. In elk werk is stilte geen leegte, maar een vorm van aandacht — een plek waar zien verandert in luisteren, en waar wat blijft, spreekt.